TIM NIJHOF
Je ziet ze van alle kanten voorbijflitsen: de Twentse mountainbikers en wielrenners. Het merendeel van hen houdt het noodgedwongen dichtbij huis. Uitstapjes over de grens, hoe aantrekkelijk ook, zijn niet toegestaan. Wielerverenigingen als de Losserse Wielerclub spreken hun leden daarop aan.
“Een oefening in zelfbeheersing.” Zo noemt voorzitter Fridse Mobach van de Losserse Wielerclub (LWC) het. Wielrenners hebben de lentekriebels, ze willen mooie tochten maken. Voor Twentse pedaleurs lonkt ook het Duitse achterland. “Die drang is begrijpelijk”, vindt Mobach.
“Maar de Duitse regels zijn helder. Je mag als Nederlander Duitsland in, als dat noodzakelijk is, voor werk of goederentransport. In andere gevallen niet. Je gaat dus niet voor je plezier de grens over, ook al surveilleren er geen agenten op fietsroutes. Dat heb je te accepteren.”
Volgens Mobach kunnen de leden van zijn club zich redelijk goed in bedwang houden.
“Op Strava kun je de ritten van iedereen zien. De afgelopen periode zag ik geen rit naar Duitsland. We zaten meer in Noordoost-Twente. Alleen afgelopen zondag gingen enkele van onze leden naar Ochtrup. Ik snap dat je die tocht wilt maken, maar vind het niet verstandig om dat nu te doen. Dat bespreken we achteraf ook. We proberen elkaar bij de les te houden.”
Behalve het veiligheidsaspect speelt ook iets anders mee. LWC organiseert jaarlijks de populaire Bentheimer Waldtocht en Schöppinger Bergtour.
Mobach: ,,De banden met onze Duitse buren en de Duitse overheden zijn goed. Dat willen we wel graag zo houden. Daarom zeggen we tegen elkaar: blijf nu weg uit Duitsland. Het komt wel weer, later.”
Bron: Dagblad Tubantia, vrijdag 24 april 2020