Maanden (zo niet jaren) was ik bezig om na ontelbare tweedehands mtb’s over te gaan op een degelijke splinternieuwe fiets. Ik ging er flink voor sparen maar er ontstonden omstandigheden waardoor het moment van daadwerkelijke aanschaf steeds verder opschoof. Op vrijdag 2 april 2021 nam ik een rigoureuze beslissing. Bij de stoere verkoper Bert (tri atleet!!) van Vos Bikes in Losser ging ik over tot de aanschaf van een Sensa Merano Evo Pro. Eenmaal een blad van 34 tandjes vóór met een cassette van 12 tandwielen achter. Ook 29 inch wielen, een 19 inch frame (Large) en Shimano XT afgemonteerd. En verder nog zo wat. Ik maakte er (op enigszins “theatrale” wijze) gewag van in mijn senioren WhatsApp groep Young Bikers (YB). Ook schafte ik in Losser een mooi setje kleurrijke wielerkleding aan (ik kreeg er bijna ongevraagd fikse korting op). Ik had inmiddels van alle kanten in bedekte termen waargenomen dat ik er niet meer uit zag in mijn zeer (zeer) gedateerde outfit. Diezelfde avond vier ik mijn aankoop met een scala aan heel stevige biertjes (1). Ik kom verrekte laat in bed, de Sensa nog net niet naast mij want daar lag mijn vrouw dus al. Wel “ligt” de Sensa pal naast mijn bedzijde.
Paaszondag 4 april ging ik in de gebruikelijke zondagochtendrit mijn Sensa voorstellen aan de YB. Maar blijkbaar werd er door de meeste in de club meer waarde gehecht aan het (met de kleinkinderen) zoeken naar Paaseieren. Alleen Eugène L. was gemotiveerd om deze ochtend op pad te gaan (die gaat overigens zonodig middenin de nacht op pad). Wij gaan paaszondag om 09.30u vertrekken vanaf mijn huisadres DWS. Ik slaap wat onrustig, geen alcohol genuttigd. Hoe gaat het aflopen met mijn Sensa? Ik ben zeer op tijd want ik diende mij voor de eerste keer in dat prachtige Rood Zwarte Vos Bikes tenue te hijsen. Maar ik vergeet uiteindelijk toch een solide winterjack aan te trekken want het is met 4 graden best wel koud (2). Tot mijn grote verrassing meldt Frans M. zich als eerste onder mijn carport. Hij heeft ook een (inmiddels dus (zeer) gedateerde) Sensa. Die is zojuist gerepareerd. In de achteras zijn nieuwe kogellagers gemonteerd. Frans herkende mij slechts aan mijn stem(!) want ik was voor hem onherkenbaar in mijn prachtig nieuwe rood/zwarte (Vos Bike) outfit. Hij wil op tijd terug zijn want vreest kastijdingen als dat niet gebeurd. En dan verschijnt ook Eugène en zijn wij met z’n drieën. Eugène en Frans zijn beulen! Hoe ga ik dit in Godsnaam overleven??
Natuurlijk mijn Sensa beoordelen. Ik krijg complimenten, die aanvaard ik met ingetogen blijdschap. Wij bespreken de route, die gaat Noordwestwaarts (vliegveld), ik mag voorop. De omstandigheden zijn gelukkig droog, zo blijft mijn Sensa lekker schoon (en dat wil ik tot in lengte van dagen zo houden). Al snel even halt want ik heb vergeten STRAVA in te schakelen. Op mijn Sensa is net als een fietsbelletje, ook een fietscomputertje gemonteerd (beiden gratis). Ik houd angstvallig in de gaten welke waardes mij geboden gaan worden. Op de Slaghekkeweg rij ik gewoonlijk met ietsje van 21 km/u “omhoog”. Dat wijkt niet af van nu. Na een kilometer of 9 doemt de eerste standaard pauzeplek op aan het begin van de Vanekerstraat. Die slaan wij even over en pas na 12 kilometer laat ik kort na de waterspaarbekkens van Vitens halt houden bij de afslag naar de Pompstationweg. “…nu al pauze…?”, vraagt Frans. Hij zet mij in ieder geval nog even op de foto. En dan blijkt dat ik ook nog eens mijn bidon met versterkende middelen thuis heb laten staan (3). Van Eugène mag ik heel grootmoedig de helft van zijn bidon in die van mij overgieten. Welk toverdrankje zal dat wel zijn? Ik ben zeer benieuwd en neem al snel een slok. Maar het blijkt slechts water te zijn, gadverdamme. Bij de zorgboerderij Viermarken is mijn gemiddelde 22,3 km/u en dat zit een beetje aan de onderkant van wat ik gebruikelijk scoor.
Snel verder. Inmiddels heb ik vastgesteld dat het schakelen vele malen soepeler gaat dan op mijn oude Trek. Nu slechts twee “flippertjes” aan mijn rechter stuurhelft. Wel moet ik op gevoel schakelen want op de Trek hield ik dat in de gaten met de hulp van “wijzertjes” links en rechts op mijn fietsstuur. Toch vraag ik mij af of er niet wat tussenstand-schakelmogelijkheidjes ontbreken. Na de UT gaan wij richting Lonneker Meer. Eugène gaat voorop en ik rij het gat dicht om in zijn slipstream te komen. Maar als ik daar arriveer schakelt hij op. Ik breek en moet hem laten gaan. Pauzeren om 10.45u na 22 kilometer bij het Meer, wij zijn op de helft. Frans laat weten uiterlijk om 11.45u thuis te willen zijn (Paasverplichtingen?). Ik stel voor om de noordzijde van de route langs het Vliegveld over te slaan en rechtstreeks via Lonneker (en alleen asfalt) op huis aan te gaan. Frans neemt nu de leiding. Ik meen recht te hebben op zijn slipstream, maar veel verder kom ik niet. Die kerel gaat met 30 km/u op huis aan, tjonge (hebben wij eigenlijk wel de wind mee?). Kort voor de bebouwde kom Lonneker moet ik passen, ik geef op. Frans en Eugène vangen mij weer op.
Dwars door Lonneker en via een omtrekkende beweging op huis aan. Wij geraken op de Slaghekkeweg. Het gaat weer eens loeisnel. Eugène en Frans gaan er vandoor. Het wil nog wel eens dat ik bij hen in de buurt kan blijven. Dat lukt mij nu ook, het gaat geweldig snel. Ik sluit aan. Maar dan neemt Frans zich voor om nog een keer op te schakelen. Hij wenst de 40 km/u op zijn tellertje te laten verschijnen. Ik wil mee en wil ook nog een keer opschakelen. Maar wat is dat? Mijn schakelmogelijkheden zijn opgesoupeerd (4). Ik kan niet sneller! Weer geef ik het op.
Kort hierna nemen Eugène en ik afscheid van Frans. Wij bollen uit en gaan ook uiteen. Om 11.25u ben ik weer thuis (Frans is dus zeker op tijd thuis en hoeft dus niet voor “klapjes” te vrezen). Op mijn (nieuwe) fietscomputertje staan (slechts) 35 kilometer met een gemiddelde van 22,3 km/u (en dat is best wel normaal voor mij). Als maximum staat 38 km/u genoteerd en dat moet op de Slaghekkeweg zijn gebeurd. Kan niet anders. Met mijn vrouw een kopje koffie. Voel ik mij wat rillerig, had ik aan 3 laagjes kleding toch niet genoeg. Ben ik ziek aan het worden, ik heb geen idee (5).
Ik ga lekker onder de douche. Vanaf een uur of drie ’s middags volg ik de fantastische ontknoping van de Ronde van Vlaanderen. Vanaf het puntje van mijn stoel zie ik Mathieu van der Poel een hoofdrol vervullen in deze voorjaarsklassieker. Zijn eeuwige rivalen Julian Alaphilippe en Wout van Aert weet hij op indrukwekkende wijze op afstand te rijden. Jammer dat hij 50 meter voor de finish de handdoek in de ring gooide en de Deen Asgreen uiteindelijk met de overwinning aan de haal gaat. Ik zag in ieder geval prachtige sport. Tijdens het TV verslag pakte ik er toch maar een (stevige) Duvel bij (en komt optie nummer (5) dus te vervallen (6).
Ik ben tevreden over de prestaties van mijn Sensa. Maar toch…………….. viel de rit vandaag mij wat tegen. Zijn dit mogelijk de verklaringen:
(1) wellicht toch wat te veel genuttigd??
(2) toch de kou??
(3) ligt daar de (EPO) oorzaak??
(4) te weinig schakelmogelijkheden??
(5) een beetje ziekjes??
(6) en aan (5) ligt het dus gelukkig niet!!